Ομιχλώδης Ορίζοντας

Κολυμπούσα όλο το βράδυ…Από μακριά είδα γη…Την βρήκα επιτέλους φώναξα….Άντε λίγο ακόμα και φτάνουμε….Με υποδέχτηκε ένας άντρας…Με καλοδέχτηκε….Ύστερα
-Τι ψάχνεις κοπέλα μου?
-Την Ιθάκη μου…Εδώ δεν είναι?
-Κανείς λάθος…Δεν βλέπεις ότι είναι κατειλημμένα?
Τα μάζεψα και έφυγα και άρχισα πάλι να κολυμπώ…Και πάλι στο βάθος είδα γη….Αυτή είναι…Δεν κάνω λάθος….Με υποδέχτηκε ένας άλλος άντρας…Και αυτός με καλοδέχτηκε…Μετά από λίγο μου λέει:
-Ακου να σου πω, δεν ξέρω τι ψάχνεις αλλά σε αυτό το νησί υπάρχει ξεραΐλα…Δεν βλέπεις? Δεν χωράμε και οι δυο….
-Δεν είναι εδώ η Ιθάκη?
-Χα Χα Χα! Ποια Ιθάκη? Δεν υπάρχει Ιθάκη κοπέλα μου….
Άρχισα να τρέχω….Από μακριά τον άκουγα να γελάει και να μου φωνάζει: Ιθάκη? Δεν υπάρχει σου λέω….
Συνεχίζω το ταξίδι κολυμπώντας….Συναντώ φουρτούνες, καταιγίδες αλλά αντέχω….Συνεχίζω….Ουφ!! Κουράστηκα!!! Λίγο ακόμα…..Και λίγο ακόμα…. Τα ψάρια με κυκλώνουν και με αποπροσανατολίζουν…..Χάνομαι….
Υπάρχει Ιθάκη…Δεν γίνεται να είπαν ψέματα….