Ομιχλώδης Ορίζοντας

Κολυμπούσα όλο το βράδυ…Από μακριά είδα γη…Την βρήκα επιτέλους φώναξα….Άντε λίγο ακόμα και φτάνουμε….Με υποδέχτηκε ένας άντρας…Με καλοδέχτηκε….Ύστερα
-Τι ψάχνεις κοπέλα μου?
-Την Ιθάκη μου…Εδώ δεν είναι?
-Κανείς λάθος…Δεν βλέπεις ότι είναι κατειλημμένα?
Τα μάζεψα και έφυγα και άρχισα πάλι να κολυμπώ…Και πάλι στο βάθος είδα γη….Αυτή είναι…Δεν κάνω λάθος….Με υποδέχτηκε ένας άλλος άντρας…Και αυτός με καλοδέχτηκε…Μετά από λίγο μου λέει:
-Ακου να σου πω, δεν ξέρω τι ψάχνεις αλλά σε αυτό το νησί υπάρχει ξεραΐλα…Δεν βλέπεις? Δεν χωράμε και οι δυο….
-Δεν είναι εδώ η Ιθάκη?
-Χα Χα Χα! Ποια Ιθάκη? Δεν υπάρχει Ιθάκη κοπέλα μου….
Άρχισα να τρέχω….Από μακριά τον άκουγα να γελάει και να μου φωνάζει: Ιθάκη? Δεν υπάρχει σου λέω….
Συνεχίζω το ταξίδι κολυμπώντας….Συναντώ φουρτούνες, καταιγίδες αλλά αντέχω….Συνεχίζω….Ουφ!! Κουράστηκα!!! Λίγο ακόμα…..Και λίγο ακόμα…. Τα ψάρια με κυκλώνουν και με αποπροσανατολίζουν…..Χάνομαι….
Υπάρχει Ιθάκη…Δεν γίνεται να είπαν ψέματα….

ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

-Πάμε να φύγουμε…..οι δυο μας….
-Για πού?
-Δεν ξέρω που…Πάμε….
-Θέλω ….αλλά….δεν έχω άλλο χρόνο…
-Εγώ έχω …..
-Σε παρακαλώ…Άσε με να φύγω….
Όμως
-Η επαφή και η μυρωδιά διεγείρει τις αισθήσεις και παίζει ύπουλα με το χρόνο….
-Μπορεί όμως η επαφή και η μυρωδιά να εξατμιστεί με το χρόνο….
-Δεν νομίζω…..Έχει καταγραφεί……

Σε αυτόν τον χρόνο έχω ανάγκη την επαφή και την μυρωδιά σου….
Κουλουριασμένη γύρω από το σώμα μου, την ψάχνω….Να αγκαλιαστούμε σφιχτά… Δυνατά ..Να νιώσω τα νύχια σου στο δέρμα μου…Να σε μυρίσω όπως το κουτάβι το αφεντικό του…Να σε δαγκώνω και να σε φιλάω εναλλάξ και να ρωτάω δακρυσμένη…Πονάς? ..Το βλέμμα σου να παγώνει και να με κοιτάς…. Και να με φιλάς πιο δυνατά…να με παίρνεις αγκαλιά πιο σφιχτά….Να μην μπορούμε να ανασάνουμε πια…Να μου στρίψεις τσιγάρο και να σου δίνω τζούρες με φιλιά….

-Σςςςς…….Ησύχασε μικρή μου και κοιμήσου…….
- Δεν μπορώ…Ακούω έξω την βροχή…Και όσο δυναμώνει όλο και πολύ την αποζητώ….
-Μπόρα είναι, θα περάσει…..

ΣΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ

Σαν γυναίκα προς γυναίκα:

-Αν δεν τον αγαπάς άφησε τον να πετάξει ψηλά….Μην τον πονάς και μην τον παίζεις πια….Είναι άτιμο…..
-Αν τον αγαπάς, αγάπησε τον ξανά…τρυφερά….γλυκά….αληθινά…..
-Με τι όπλα να πολεμήσω? Τι να διεκδικήσω πια? Όπου και αν χτυπήσω τον έχεις λαβώσει εσύ….Όπου και αν ρίξω το τόξο μου θα πετύχει τρύπες που αιμορραγούν….Και είναι πολλές….Κλεισμένες με τσιγαρόχαρτο που έχει κλείσει εκείνος σφιχτά…Σε άφησε αλλά ακόμα σε αγαπά…. Και το γνωρίζεις… Μη το βλέπεις εγωιστικά….Το έκανα και εγώ παλιά….Και σακάτεψα την αγάπη μου την παλιά….

Σαν γυναίκα προς γυναίκα:
-Μην τον πληγώνεις πια…. Αν τον αγαπάς ,χάρισμα σου….Θα τοποθετήσω το ακονισμένο τόξο μου στην θήκη του και θα φύγω μακριά….Αρκεί αυτός να είναι καλά….
-Ειλικρινά…..

LOVE 2012

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Ξύπνησα απο τα 2 πιτσιρίκια που μένουν στο από κάτω διαμέρισμα. Η Βιργινιτσα και η Ελενίτσα μας. (Τις χρησιμοποιεί η μάνα μου για να μην κοιμάμαι μέχρι αργά) Ήθελαν να φορέσουμε τις γόβες, να βάλουμε κόκκινο κραγιόν και να παίξουμε μεγάλες κυρίες. Τους απάντησα ναι, αν μου φτιάξουν πρώτα καφέ.(Τώρα τις χρησιμοποιώ εγώ για να πουν στην μάνα μου να μου φτιάξει καφέ) .
Ήπιαμε καφέ ,παίξαμε, ζωγραφίσαμε και στο τέλος τις ρώτησα τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν.
Η Ελενίτσα κομμώτρια-τραγουδίστρια-μοντέλο
Η Βιργινιτσα μπαλαρίνα και ναυτικός σαν το μπαμπά της.
Μετά ρώτησαν εμένα τι θα γίνω όταν μεγαλώσω…….......

η αρχή

οταν γνωρισα τον μπαμπινο την πρωτη κιολας εβδομαδα του ειπα σε αγαπω: απο τν φοβο μηπως τον χασω...αυτος σιωπη...μετα απο καιρο πηγαμε θερινο σινεμα...δακρυσα στην ταινια...μολις βγηκαμε με ρωτησε: σου εχω πει ποσο σε αγαπαω? τοτε τον αγαπησα και εγω...και εγω του λεω...το ξερω...αληθεια του λεω σε αγαπαω...το ξερω μπεμπα μου...τοτε τον αγαπησα και εγω

το καταλαβε...με πηρε αγκαλιτσα...παμε σπιτακι μας να κοιμηθουμε...παμε...σιωπη....αγκαλιτσα μονο....η πιο γεματη αγκαλια που εχω παρει ποτε μου...ειπωθηκαν τοσα πολλα... κοιταζοντας ο ενας τον αλλον