Φυλακισμένη στις αποφάσεις της….σταμάτησε να ακούει μελωδίες…..σε θυμίζουν….αυτή του είπε πρώτη να φύγει…πήρε την ευθύνη πάνω της…και αυτός της πήρε ότι είχε μέσα της…το γνωρίζει….όταν συναντιούνται τυχαία στο δρόμο και όταν βρίσκονται καμία φορά μέσα στο χρόνο….το είχαν υποσχεθεί ο ένας στην άλλη…
χθες που μιλούσαμε μου το’πε:
τον ξεπέρασα….ναι βρε….πάμε παρακάτω….
Πήρα βαθιά ανάσα ανακούφισης…..
Σήμερα περπατούσαμε και συναντήθηκαν…..
Το στομάχι μου δέθηκε κόμπος….η αναπνοή κόπηκε….ζαλίστηκα….
Ξανακυλήσαμε……Πήγα να την μαλώσω αλλά…..εκείνη την στιγμή…υπερισχύει εκείνη…πήραμε ανάσα και συνεχίσαμε…της το οφείλω..